ژاپن با داشتن جایگاه سوم اقتصاد بزرگ در جهان و با یکی از پایین‌ترین نرخ‌های جرم شناخته شده است و به دلیل خرده فرهنگ‌ها در زمینه سرگرمی، اختراعات نوآورانه و آینده نگر، سنت‌های باستانی که طی قرن‌ها پیش بوده است؛ ترکیبی از آداب و رسوم غربی و شرقی و غذاهای جهانی در سطح جهانی است.
آموزش و پرورش در ژاپن از دیرباز مهم است؛ در اواخر دهه ۱۸۰۰، رهبران Meiji سیستم آموزشی عمومی را ایجاد کردند و در نتیجه میزان سواد را در کشور افزایش دادند. حتی در دوره Edo، بیش از ۷۰ درصد از همه کودکان به مدرسه رفتند؛ امروزه ۹۹ درصد از مردم ژاپن توانایی خواندن و نوشتن دارند و تحصیل در این کشور همچنان به عنوان یک سنگ بنای بسیار مهم در زندگی از زودهنگام آغاز میشود.
اگرچه شباهت‌هایی با مدارس ژاپنی و مدارس غربی مانند لباس فرم، ارزشیابی و نحوه نمره دهی وجود دارد، اما جنبه‌های متعددی از مدارس ژاپنی وجود دارد که ممکن است برای بسیاری از بازدیدکنندگان کشور تعجب آور باشد؛ سیستم آموزشی ژاپن به طور مستقل جوانان این کشور را هماهنگ با نیاز امروزی تربیت می‌کند؛ برخی از جنبه‌های شگفت انگیزی که در یک مدرسه دولتی معمول در ژاپن دیده میشود در ادامه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
مهم نیست که در که چه فرهنگی یا کشوری است، همیشه دو یا سه دانش آموز (اگر نه کل کلاس) تمایل به اختلال در برگزاری کلاس دارند و این یکی از چالش‌های عمده‌ای است که معلمان در کار خود با آن مواجه هستند.
در بسیاری از کشور‌های خارج از ژاپن، اخراج دانش آموزان با نمرات پایین یا کم سواد از کلاس اقدامی معمول است، اما در ژاپن این کاری بزرگ است؛ ماده ۲۶ قانون اساسی ژاپن می‌گوید: «همه مردم باید حق دریافت آموزش عادلانه داشته باشند .» و بر همین اساس، معلمان ژاپنی اجازه پیدا نمی‌کنند که دانش آموزان را از کلاس خارج کنند؛ بنابراین معلمان ژاپنی در مواجه با شرایط اختلال کلاس یا دربرخورد با دانش آموز کم سواد خونسرد عمل می‌کنند؛ با این حال، موارد کمی وجود دارد که اخراج از کلاس اتفاق بیفتد و آن هم در شرایطی است که اگر یک دانش آموز به طور مداوم کلاس را مختل کند.
این صبوری معلم به دلیل آن است که اخراج دانش آموزان باعث میشود تا بعضی دیگر از جنبه‌های کلاس را از دست بدهند.
دانش آموزانی که عضو باشگاه‌های ورزشی هستند، فعالیت‌های باشگاهی را هر ۲روز در فهته قبل و بعد از مدرسه را دارند؛ برخی از این‌ها عبارتند از باشگاه‌های ورزشی که در آن کودکان باید چندین کیلومتر در روز به شکل مداوم فعالیت کنند؛ همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، این اقدام باعث خستگی، خواب آلودگی و کسالت دانش آموزان در کلاس مشود، زیرا انتظار می‌رود که خیلی زود از خواب بیدار شده باشند تا به برنامه هایشان در باشگاه خود برسند که با توجه به کار سخت و عزم و تعهد دانش آموزان میسر است؛ باشگاه‌ها بسیار محبوب اکثر دانش آموزان هستند و آنها سخت تلاش می‌کنند تا آنچه را که از آنها انتظار می‌رود، محقق کنند.
در طی تعطیلات تابستانی در ژاپن، معلمان به فعالیت و تلاش خود ادامه می‌دهند در واقع آنها تعطیلات خود را از دست نمی‌دهند، مگر اینکه در تعطیلات ملی باشند.
در دبیرستان هم دانش آموزان عضو باشگاه‌های مربوطه می‌شوند و معمولا این باشگاه‌ها توسط خود معلمان تحت نظارت هستند و فعالیت‌های خاص و همچنین تمرین‌های ورزشی در طول دوره تعطیلات ادامه می‌یابد،علاوه بر این، دانش آموزان در طول تعطیلات تابستانی به تدریج مشغول به تحصیل هستند.
ژاپن ممکن است یکی از پیشرفته‌ترین کشور‌های در زمینه علم و فناوری باشد، اما اگر فرصتی برای دیدن درون یکی از مدارس آن داشته باشید، می بینید که در بسیاری از موارد قلم و کاغذ هنوز بر دستگاه‌های الکترونیکی ترجیح داده میشود؛ با این حال، فناوری به آرامی راه خود را در سیستم پیدا کرد تا به بهبود مواد آموزشی و ارتقای امکانات در مدارس ژاپن کمک کند.
گفته میشود ممکن است در مدرسه‌ای هیچ گونه تجهیزات پیشرفته‌‌ای که ممکن است در خارج از کشور به دلیل شهرت نوآورانه ژاپن احتمال وجود آن را داشته باشند، دیده نشود.
نقاط ضعف و قوت دستگاه پخش سی دی، پرینتر و دستگاه‌های فکس هنوز در بسیاری از مدارس ابتدایی، دبیرستان و دبیرستان‌ها در سراسر کشور مشهود است همچنین به جای تهویه مطبوع، طرفداران دنیای الکتریکی از تهویه‌های معمول برای صرفه جویی در مصرف برق استفاده می‌کنند و در زمستان استفاده حرارت مرکزی بسیار نادر است و در اکثر موارد از بخاری‌های کوره‌ای موجود استفاده میشود.
همچنان استفاده از مواد آموزشی سنتی یا کتاب‌های درسی به عنوان تمرکز اصلی نظام آموزشی است و همانطور که قبلا ذکر شد، تکنولوژی به آرامی راه را برای ورود به سیستم آموزشی از طریق اینترنت و کامپیوتر باز کرد.
معلمان و دانش آموزان مخصوصا در دبیرستان به طور گروه بندی شده با یکدیگر قرار می‌گیرند و غذا می‌خوردند؛ این روش برای تعامل بیشتر معلم با دانش آموزان است.
با وجودی که برخی مکاتب خوردن در کلاس را ممنوع کرده بود، اما در ژاپن این شرایط وجود ندارد؛ در واقع آنها کلاس را نه تنها مکانی برای یادگیری درس، بلکه محلی برای تعامل بیشتر می‌دانند بنابراین صرف ناهار در کلاس درس و به طور گروهی است؛ به طور کلی هیچ کافه تریا در دبیرستان ها به عنوان محلی برای غذا خوردن وجود ندارد.
در طول ناهار، دانش آموران تمایل دارند تا نه تنها در گروه هایی که فقط دوستانشان بلکه سایر همکلاسی ها هستند، حضور داشته باشند که این موضوع تعاملات آنها را افزایش می دهد.
انتهای پیام/
درباره این سایت